Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Stargardzie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w S.

Zamiejscowy VII Wydział Karny w P. w składzie :

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Katarzyna Radzikowska - Jędrusiak

Protokolant Aleksandra Malicka

po rozpoznaniu w dniach 20.01.2016 r., 03.03.2016 r., 11.04.2016 r., 18.05.2016 r., 22.06.2016 r.

sprawy

1. R. B. (1)

syna F. i M. z domu J.

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że: w dniu 5 sierpnia 2015 r. w godz. 10:00 – 11:00 na polu uprawnym w okolicach miejscowości Ś. dzierżawionym przez R. B. (2), wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuścił miejsca wykonywania prac polowych przy użyciu ciągnika rolniczego marki M. (...) rej. (...).

tj. o wykroczenie z art. 157 § 1 k.w.;

2. M. K.

syna B. i R. z d. P.

ur. (...) w B.

obwinionego o to, że: w dniu 5 sierpnia 2015 r. w godz. 10:00 – 11:00 na polu uprawnym w okolicach miejscowości Ś. dzierżawionym przez R. B. (2), wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuścił miejsca wykonywania prac polowych przy użyciu ciągnika rolniczego marki F. rej. (...) 78TT.

tj. o wykroczenie z art. 157 § 1 k.w.;

3. P. K.

syna E. i M. z d. Ś.

ur. (...) w B.

obwinionego o to, że: w dniu 5 sierpnia 2015 r. w godz. 10:00 – 11:00 na polu uprawnym w okolicach miejscowości Ś. dzierżawionym przez R. B. (2), wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuścił miejsca wykonywania prac polowych przy użyciu ciągnika rolniczego marki J. D. rej. (...) 11TS

tj. o wykroczenie z art. 157 § 1 k.w.;

4. W. Ś.

syna S. i S. z d.(...)

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że: w dniu 5 sierpnia 2015 r. w godz. 10:00 – 11:00 na polu uprawnym w okolicach miejscowości Ś. dzierżawionym przez R. B. (2), wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuścił miejsca wykonywania prac polowych przy użyciu ciągnika rolniczego marki J. D. rej. (...) (...)

tj. o wykroczenie z art. 157 § 1 k.w.;

I.  uznaje R. B. (1), M. K., P. K. i W. Ś. za winnych popełnienia zarzucanych im czynów z tym, że ustala, iż pole uprawne było dzierżawione przez R. B. (2) i za wykroczenia te na podstawie art. 157 § 1 kw wymierza im kary po 150 zł (sto pięćdziesiąt) złotych grzywny,

II.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpow i art. 118 § 1 kpow oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i § 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionych na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości po 100,00 zł (sto złotych) oraz po 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłat.

Sygn. akt VII W 707/15

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2004 roku (...) oraz R. B. (2) zawarli umowę dzierżawy nieruchomości rolnych. Przedmiotem ww. kontraktu były: zabudowana nieruchomość rolna (...) położona na terenie Gminy P. oznaczona w ewidencji gruntów jako działki numer (...) obrębu Ś., 7,10/2, 5, 2/1 obrębu P., 117 obrębu B.. Umowa dzierżawy została zawarta na okres 10 lat.

W dniu 29 sierpnia 2014 roku ww. strony zawarły aneks do ww. kontraktu przedłużając czas dzierżawy gruntów do dnia 31 sierpnia 2015 roku.

Dowód: zeznania pokrzywdzonego R. B. (2) k. 74,

umowa dzierżawy k. 17-20,

aneks do umowy k. 21,

Od 2008 roku środowisko rolnicze Gminy P. przy pomocy (...) Izby Rolniczej i działających w niej przedstawicieli wielokrotnie zwracało się do (...)w S. z postulatem rozwiązania z R. B. (3) umowy dzierżawy na nieruchomości rolne położone w obrębie (...) i rozdysponowania ww. gruntów pomiędzy miejscowych rolników. W kierowanych do (...) na przestrzeni kilku lat pismach, przedstawiciele lokalnych rolników zwracali uwagę na konieczność natychmiastowego rozwiązania umowy z ww. dzierżawcą. W korespondencji podnosili między innymi, iż dzierżawca nie interesuje się oddanymi w dzierżawę budynkami, nie dotrzymuje warunków umowy, nie uprawia osobiście ziemi tylko ją poddzierżawia.

W 2012 roku R. B. (2) złożył do (...)wniosek o wyłączenie z dzierżawy 30 % powierzchni użytków rolnych będących przedmiotem umowy dzierżawy z dnia 27 stycznia 2004 roku. Wniósł o wyłączenie działki numer (...) obręb P.. Ponadto poinformował, że zamierza skorzystać z pierwszeństwa w nabyciu pozostałych gruntów zgodnie z ustawą z dnia 16 września 2011 roku o zmianie ustawy o zagospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz zmianie niektórych innych ustaw.

(...)pomimo licznych petycji, pism i zapytań ze strony środowiska rolniczego, a także spotkań z przedstawicielami rolników na różnych szczeblach nie wypowiedziała R. B. (3) umowy dzierżawy.

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego W. Ś. k. 73

zeznania świadka J. S. k. 107-108,

zeznania świadka R. Z. k. 97,

dokumentacja (...) k. 111,

Na dzień 5 sierpnia 2015 roku R. B. (2) był dzierżawcą nieruchomości rolnych położonych w obrębie miejscowości Ś., w pobliżu byłego PGR- u. Ww. dacie w godzinach rannych, około godziny 10.00 rolnicy zamieszkujący w pobliskich miejscowościach przyjechali na wyżej wskazane pole uprawne swoimi ciągnikami i wykonywali na nim prace rolne. Byli to między innymi R. B. (1), który poruszał się ciągnikiem rolniczym marki M. (...) nr rej. (...), M. K. kierujący ciągnikiem rolniczym marki F. nr rej. (...), P. K. prowadzący ciągnik marki J. D. nr rej. (...) oraz W. Ś. kierujący ciągnikiem rolniczym marki J. D. nr rej. (...). Żaden z mężczyzn nie posiadał tytułu prawnego do nieruchomości, jak też zezwolenia właściciela nieruchomości tudzież dzierżawcy do przebywania na przedmiotowym gruncie Każdy z ww. mężczyzn miał świadomość, że nie posiada takowego tytułu prawnego oraz wiedzę odnośnie osoby dzierżawcy nieruchomości. Działanie rolników miało zmierzać do zapobieżenia przedłużenia umowy dzierżawy nieruchomości R. B. (3) na kolejny okres.

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego R. B. (1) k. 72v-73,

częściowo wyjaśnienia obwinionego M. K. k. 73,

częściowo wyjaśnienia obwinionego W. Ś. k. 73v,

zeznania pokrzywdzonego R. B. (2) k. 74

zeznania świadka R. R. (2) k. 96

zeznania świadka D. Ś. k. 82,

zeznania świadka B. S. k. 82v,

zeznania świadka D. F. k. 83,

zeznania świadka T. F. k. 96v-97

protokół oględzin k. 12,

W dniu 05 sierpnia 2015 roku po godzinie 10.00 na pole w obrębie miejscowości Ś. przyjechał D. F., który na prośbę dzierżawcy doglądał dzierżawionego mienia. Wcześniej został powiadomiony przez stróża, że grupa rolników wjechała na pole. D. F. po dostrzeżeniu, że na polu ciągniki rolnicze dokonują orki, powiadomił o tym R. B. (2) oraz miejscową Policję. Dzierżawca po powzięciu tej informacji, za pośrednictwem swojego pełnomocnika przesłał dyżurnemu KPP P. faksem dokumenty poświadczające fakt trwania umowy dzierżawy oraz pełnomocnictwo dla D. F. do reprezentowania jego osoby w związku z zaistniałą sytuacją i poprosił służby o interwencję.

Dowód: zeznania świadka D. F. k. 83,

zeznania świadka D. Ś. k. 82,

zeznania świadka B. S. k. 82v,

zeznania świadka R. R. (2) k. 96,

zeznania świadka T. F. k. 96-97,

Na miejsce zdarzenia przyjechało w różnych odstępach czasowych kilku funkcjonariuszy policji. Jako pierwszy przyjechał dzielnicowy R. R. (2), który wylegitymował wszystkich rolników pracujących na polu. Następnie przybyła załoga policjantów w osobach D. Ś. oraz B. S.. Jako ostatni przyjechał T. K. Posterunku Policji w L.. T. F. po zweryfikowaniu u dyżurnego policji, że R. B. (2) jest dzierżawcą powyższego terenu, a D. F. jest upoważniony do reprezentowania dzierżawcy, razem z tym ostatnim rozpoczęli procedurę wzywania rolników wykonujących prace polowe na polu do jego opuszczenia.

D. F. wraz z K. T. F. podchodzili do każdego z rolników z osobna w tym do R. B. (1), M. K., P. K. oraz W. Ś. i każdego z nich D. F. powołując się na to, że działa na rzecz dzierżawcy R. B. (2) informował iż grunt nadal znajduje się w dzierżawie, wzywał ich do zaniechania dalszych prac polowych i opuszczenia nieruchomości. Funkcjonariusz policji T. F. informował rolników, że ich zachowanie wypełnia znamiona wykroczenia z art. 157§ 1 kodeksu wykroczeń. Pomimo żądania opuszczenia pola przez D. F. oraz pouczeń ze strony K. Posterunku Policji w L. żaden z rolników nie zjechał z nieruchomości. Rolnicy dalej kontynuowali pracę.

R. B. (1), M. K., W. Ś. oraz P. K. podczas procedury wzywania do opuszczenia pola nie żądali on D. F. ani policjanta T. F. żadnych dokumentów wykazujących prawo do władania przez R. B. (2) ww. nieruchomością.

Dowód: zeznania świadka D. F. k. 83

zeznania świadka D. Ś. k. 82,

zeznania świadka B. S. k. 82v,

zeznania świadka R. R. (2) k. 96,

zeznania świadka T. F. k. 96-97,

notatka urzędowa k. 5,

protokół oględzin k. 12,

umowa dzierżawy k. 17-20, 21-22

informacja z (...) k. 16,

upoważnienie k. 26,

R. B. (1) ma 54 lata. Zdobył wykształcenie podstawowe. Jest rolnikiem. Z tego tytułu osiąga dochód w kwocie 2000 złotych miesięcznie. Żonaty na utrzymaniu na jedno dziecko. Posiada 100 ha nieruchomości rolnych. Nie był karany sądownie. Według oświadczenia nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego R. B. (1) k. 72-73,

M. K. ma 26 lat. Zdobył wykształcenie wyższe rolnicze. Utrzymuje się z rolnictwa. Z tego tytułu według oświadczenia osiąga dochód w kwocie 2000 złotych miesięcznie. Jest kawalerem. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Nie był karany sądownie. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego M. K. k. 72v, 73v

P. K. ma 34 lata. Z wykształcenia jest rolnikiem. Posiada 55 hektarów ziemi. Jego miesięczne dochody oscylują w granicach 2000 złotych. Żonaty, na utrzymaniu dwoje dzieci. Nie był karany sądownie. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód: wyjaśnienia obwinionego P. K. k. 32-33 akt VII W 716/15,

W. Ś. ma 49 lat. Wykształcenie zawodowe rolnicze. Zajmuje się rolnictwem. Osiąga dochód w kwocie 2000 złotych miesięcznie. Żonaty na utrzymaniu syn wieku 19 lat. Posiada gruntu orne 92 ha. Nie był karany sądownie. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego W. Ś. k. 72v, 73,

Obwiniony R. B. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przyznał, że w dniu 05 sierpnia 2015 roku był na polu w obrębie (...). Podał, że była deklaracja ze strony (...) w S., że nie będzie przedłużana umowa z pokrzywdzonym oraz że po żniwach rolnicy będą mogli wejść na pole. Przyznał, że w dniu zdarzenia jakiś pan, lecz nie pokrzywdzony zatrzymał ciągnik i nie przedstawiając się kazał mu zjechać z pola. Wyjaśnił, że nie dostosował się do tego nakazu. Nie okazano mu żadnych dokumentów. Przyznał, że wiedział, że pole dzierżawił pan B. i umowa dzierżawy miała trwać do końca sierpnia. Policjanci go wylegitymowali. On nie wysiadał z ciągnika tylko dalej pracował ( k. 72-73).

Obwiniony M. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że dostał informację, że plon z pola został zebrany i dzierżawa się zakończyła. Postanowił pomóc osobom, które uprawiały w dniu 05 sierpnia 2015 roku pole. Policjant prosił go o opuszczenie pola. Drugi raz był proszony przez innego policjanta i jeszcze jakiegoś mężczyznę i ten drugi wzywał do opuszczenia nieruchomości. Wyjaśnił, że nie zjechał ciągnikiem z nieruchomości, albowiem prosił o wyjaśnienia lecz nikt nie dał mu jasnej i rzeczowej odpowiedzi. ( k. 73v).

Obwiniony P. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień ( k. 32-33 akt VII W 716/15).

Obwiniony W. Ś. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że od wielu lat on i jego koledzy rolnicy wiedzą, że pokrzywdzony nie uprawia dzierżawionych nieruchomości. Proces odzyskiwania ziemi rozpoczęli już 2004 roku. Ostatni dyrektor (...) zapewniał rolników, że z panem B. nie będą przedłużane umowy. Przedstawiciele rolników wykazywali przez szereg lat na liczne nieprawidłowości związane z tą dzierżawą. Dyrektor (...) zapewniał rolników, że umowa z pokrzywdzonym będzie trwała do zbiorów, a po zbiorach nie będzie już obowiązywać. Wyjaśnił, że nie posiadał tytułu prawnego do tego pola. Pojechał na nie wraz z innymi rolnikami, będąc przekonanym że jest to ziemia agencji. Gdyby pokrzywdzony miał przedłużoną umową to on, ani pozostali rolnicy nie wjechaliby na pole. W dniu 05 sierpnia 2015 roku był w asyście policjanta jakiś pan i on powoływał się na to, że ma pełnomocnictwo od pana pokrzywdzonego. Policjant go spisał. Nie okazano żadnego dokumentu z którego by wynikało kto może władać polem. Pole było skoszone. Od pana Z. mieli ustne zapewnienie, że umowa dzierżawy wygaśnie po zbiorach. Gdyby na miejscu otrzymał dokument, że pan B. jest dzierżawcą to na pewno zjechałby z pola ( k. 73-73v).

Przechodząc w dalszej części do oceny materiału dowodowego sprawy wskazać należy, iż sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom obwinionych R. B. (1), M. K. oraz W. Ś. w których wskazali, że w dniu 05 sierpnia 2015 roku byli na polu w okolicach miejscowości Ś., że nieznany im mężczyzna w asyście policjanta wzywał ich do opuszczenia pola lecz oni tego nie uczynili. W tym bowiem zakresie twierdzenia ww. obwinionych korespondowały z całokształtem materiału dowodowego sprawy, w tym z zeznaniami świadków D. F., T. F., R. R. (2), D. Ś. oraz B. S., a także z materiałem dokumentarnym w postaci notatki urzędowej oraz protokołu oględzin.

Jako zasługujące na wiarę sąd uznał również te twierdzenia obwinionego W. Ś. w których wskazał, że miejscowi rolnicy w tym on, od wielu lat próbowali rozwiązać umowę dzierżawy pomiędzy (...), a R. B. (4) i wspomagały ich w tej materii ich organizacje między innymi (...) Izba Rolnicza. W tym zakresie jego wyjaśnienia znajdowały potwierdzenia w zeznaniach świadka J. S., R. Z., a także w dokumentacji (...) ( k. 111).

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom obwinionego P. K., który nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Okoliczność, iż ww. obwiniony był w dniu 05 sierpnia 2015 roku na polu i na żądanie uprawnionej osoby nie opuścił nieruchomości wynikała bowiem z zasługujących na wiarę – z niżej wskazanych względów – zeznań świadków T. F., D. F., R. R. (2).

Jako niewiarygodne sąd ocenił również te wyjaśnienia M. K., w których powoływał się na to, że na polu nie uzyskał żadnych wyjaśnień od osób, które żądały od niego opuszczenia nieruchomości. Nie znalazły one bowiem potwierdzania w zeznaniach świadka D. F. oraz T. F..

Zeznania pokrzywdzonego R. B. (2), D. F. zasługiwały na wiarę albowiem były jasne, stanowcze, korespondujące ze sobą. Analizowane wspólnie, jak również dodatkowo z zeznaniami świadków T. F., R. R. (2), B. S., D. Ś. dawały pełny obraz zdarzenia. Z tych też względów stały się podstawą poczynionych w sprawie ustaleń.

Odnosząc się w dalszej kolejności do oceny oświadczeń procesowych świadków T. F., R. R. (2), B. S., D. Ś. wskazać należy, iż również zastały uznane przez sąd meriti za wiarygodne. Osoby te, jako obce zarówno dla obwinionych jak i pokrzywdzonego nie miały żadnego interesu, by przedstawiać zajście w sposób odmienny od jego faktycznego przebiegu. Znamienną rolę odegrały zeznania świadka T. F., który asystował D. F. podczas wzywania rolników do opuszczenia pola. Pozwoliły one w sposób pewny ustalić, że D. F. w sposób jasny i klarowny informował każdego z rolników że działa z ramienia dzierżawcy, że wzywa ich do opuszczenia pola, a obwinieni się do tego nie zastosowali i co znamienne żaden z nich nie żądał okazania dokumentów potwierdzających władztwo nad nieruchomością.

Sąd przypisał również przymiot wiarygodności zeznaniom świadków J. S. oraz R. Z.. Ich twierdzenia były jasne, spójne, stanowcze. Wprawdzie ww. osoby nie były naocznymi obserwatorami zdarzeń, tym niemniej pozwoliły na poczynienie ustaleń w zakresie motywacji jaka przyświecała każdemu z rolników w związku z podejmowanymi działaniami.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił ponadto w oparciu o wszelkie dokumenty zgromadzone w przedmiotowej sprawie tj. protokół oględzin, dokumentację (...), umowę dzierżawy wraz z aneksem, upoważnienie do reprezentacji, bowiem zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami, nie były kwestionowane przez strony i jako takie stały się podstawą dokonanych ustaleń.

Z tych też względów należało przyjąć, że: obwinieni R. B. (1), M. K., P. K. oraz W. Ś. w dniu 05 sierpnia 2015 roku na polu uprawnym w okolicach miejscowości Ś. dzierżawionym przez R. B. (2) wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuścili miejsca wykonywania praw polowych przy użyciu prowadzonych przez siebie ciągników rolniczych, czym każdy z nich wyczerpał znamiona czynu z art. 157§ 1 kw.

Postępowanie dowodowe przeprowadzone przez sądem zrodziło konieczność zmiany opisów czynów przypisanych każdemu z obwinionych poprzez prawidłowe określenie danych personalnych pokrzywdzonego, którym jest R. B. (2) , a nie jak wskazał oskarżyciel w zarzutach R. B. (2).

W ocenie sądu dowody, a w szczególności zeznania świadków D. F. oraz T. F. oraz pozostałych funkcjonariuszy pozwoliły przyjąć, iż działanie obwinionych miało charakter zorganizowany Rolnicy wykonujący prace polowe działali w celu realizacji wspólnego celu i w tożsamy sposób. W konsekwencji Sąd uznał, że każdy z nich działał w sposób świadomy i umyślny, co najmniej w zamiarze ewentualnym. Skoro bowiem w każdym wypadku D. F. powoływał się na tytuł prawny do władania nieruchomością i wskazywał, że jest osobą upoważnioną do działania w imieniu i na rzecz dzierżawcy, to przy dodatkowym uwzględnieniu tego że jego działania były wspierane i zabezpieczane przez policję, to z tą chwilą każdy z obwinionych co najmniej mógł podejrzewać, że R. B. (2) jest nadal uprawnionym do władania nieruchomością i decydując się na pozostanie na polu – wbrew żądaniu do jego opuszczenia - godził się na to, iż może popełnić wykroczenie.

Przepis art. 157§ 1 kw penalizuje zachowanie sprowadzające się do nieopuszczenia między innymi pola, wbrew żądaniu osoby uprawnionej. Zważywszy na przebieg wydarzeń w dniu 05 sierpnia 2015 na polu dzierżawionym przez R. B. (2) stwierdzić należy jednoznacznie, że działanie każdego z obwinionych wypełniało znamiona omawianego typu wykroczenia. Każdy z nich odmówił bowiem osobie uprawnionej tj. osobie reprezentującej dzierżawcę nieruchomości , do jej opuszczenia. Zwrócić należy w tym miejscu uwagę, że wykroczenie to ma charakter powszechny, co oznacza, że popełnić je może każdy, poza oczywiście osobami posiadającymi tytuł prawny do nieruchomości. W rozpatrywanym przypadku żaden z obwinionych, nie posiadał takiego tytułu.

Jako całkowicie nietrafną należało uznać argumentację obwinionego W. Ś. powołującego się na to, że przedstawiciel dzierżawcy nie okazał się dokumentem poświadczającym tytuł prawny do nieruchomości. Taki sposób rozumowania prowadzi do nieuzasadnionego odwrócenia ról. Zasadą jest bowiem, że do przebywania i wykonywania prac rolnych na danej nieruchomości uprawniona jest osoba, która posiada do niej tytuł prawny. Nie można uprawiać cudzej ziemi bez zezwolenia osoby uprawnionej. Nie można od prawowitego dzierżawcy wymagać, aby przebywał na dzierżawionej nieruchomości z kompletem dokumentów potwierdzających swoje prawa i przyjmować, że w sytuacji kiedy będąc na polu nie posiada tychże dokumentów, musi znosić obecność osób nieuprawnionych bez prawa do żądania opuszczenia przez nich pola. Zwrócić też należy uwagę i na to, że w niniejszej sprawie przedstawiciel dzierżawcy D. F., żądanie opuszczenia pola wyrażał znajdując się w asyście Policji, a funkcjonariusze wspierali jego działania. Okoliczność ta była jednoznacznym potwierdzeniem dla obwinionych, że jest to osoba uprawniona do nieruchomości.

Z uwagi na to, iż obwinieni wyczerpali swoimi zachowaniami znamiona wykroczeń zagrożonych karą przez ustawę obowiązującą w czasie ich popełnienia, a jednocześnie w sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności, które by wyłączyły odpowiedzialność obwinionych, którzy rozumiejąc znaczenie podejmowanych działań mieli niczym nie zakłóconą możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, lecz tego nie uczynili – Sąd uznał każdego z nich za winnych popełnienia zarzucanego im czynu.

Wymierzając obwinionym kary sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje brać art. 33 § 1 - § 4 kw. W tym miejscu Sąd pragnie podkreślić, że mając na uwadze i kierując się zasadą indywidualizacji odpowiedzialności, wymierzając kary za popełniony przez każdego z obwinionych czyn, kierował się jednak tożsamymi okolicznościami opisanymi poniżej, które w jednolity sposób rzutowały na rodzaj i wymiar sankcji.

Za okoliczności obciążające każdego z nich sąd uznał działanie w sposób zorganizowany wraz z innymi osobami, dodatkowo okoliczność, że celem usunięcia obwinionych z pola, pokrzywdzony musiał zwrócić się o pomoc do Policji, a i to okazało się nieskuteczne. Cel jaki przyświecał każdemu z obwinionych, Sąd poczytał zarówno na ich korzyść, jak i na niekorzyść. Zwrócić należy bowiem uwagę, że obwinieni dopuszczając się ww. czynów dążyli do zamanifestowania braku akceptacji dla sposobu gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa, a z drugiej strony – ich celem dalekosiężnym było pozyskanie pól pod własne uprawy. Obie motywacje są ze sobą ściśle powiązane. Abstrahując oczywiście od słuszności poglądów obwinionych co do zarzutów nieprawidłowego gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa, trzeba przecież mieć na uwadze, że nawet przyjmując, że działali oni w swojej opinii w obronie słusznej sprawy, to jednak posługiwali się metodami sprzecznymi z prawem. Dążenie do wyegzekwowania własnych żądań, czy też przeforsowania własnego światopoglądu, nie stanowi bowiem okoliczności wyłączających winę, czy też powodujących bezkarność sprawcy. Okoliczność ta może jedynie być uwzględniona przy wymiarze kary, co też nastąpiło w niniejszej sprawie. Sąd uznał, że przekonanie co do słuszności idei, dla której dokonano naruszenia prawa, nie może jednak być uznane za okoliczność przemawiająca na korzyść sprawców. Na korzyść każdego z obwinionych uwzględniono uprzednią niekaralność i prowadzenie ustabilizowanego trybu życia.

W ocenie Sądu karą adekwatną do stopnia szkodliwości społecznej popełnionego przez każdego z obwinionych wykroczenia będzie kara 150 zł grzywny. Zarówno stopień zawinienia, jak i społecznej szkodliwości w odniesieniu do każdego z obwinionych i jego czynu jest na tyle zbliżony, że Sąd nie widział powodów dla różnicowana rozmiaru zastosowanej sankcji. Ponadto jednolita kara będzie w ocenie słusznym rozwiązaniem z uwagi na to, że sprawcy działali w ramach jednolitej akcji, co tym samym wymaga konsekwentnej reakcji ze względów prewencji generalnej.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Rozstrzygniecie w przedmiocie kosztów postępowania znajdowało podstawę w treści art. 627 kpk, art. 119 kpw oraz przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania ( …).