Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Stargardzie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w S.

Zamiejscowy VII Wydział Karny w P. w składzie :

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Katarzyna Radzikowska - Jędrusiak

Protokolant Aleksandra Malicka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pyrzycach M. M.,

po rozpoznaniu w dniu 10.10.2016 r.

sprawy P. D.

syna J. i B. z domu C.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że: w dniu 16 lipca 2015 roku o godzinie 15:55 w P. na ul. (...). B. X, na drodze publicznej, w ruchu lądowym kierował motorowerem marki (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości 1,11 mg/dm ³ w wydychanym powietrzu co stanowi 2,331 ⁰/00 alkoholu we krwi

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  uznaje P. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł (pięciu) tysięcy złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

IV.  na podstawie art. 624 §1 kpk, art. 17 ust.1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego P. D. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w tym od opłaty.

Sygn. akt VII K 364/15

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2015 roku, w P., do godziny około drugiej w nocy P. D. wraz ze znajomymi spożywał alkohol. Wypił wówczas łącznie około pół litra wódki oraz kilka piw marki B. o pojemności 0,5 litra. Po zakończeniu imprezy mężczyzna przespał się u znajomych, po czym w dniu 16 lipca 2015 roku pomiędzy godzinami 13.00 a 15.00 pojechał motorowerem marki B. o numerze rejestracyjnym (...) do sklepu przy ulicy (...) w P.. Kiedy zajechał na miejsce spotkał znajomych, którzy zaprosili go do siebie. Wraz z nimi wypił dwa piwa Bosman o pojemności pół litra każde. Po około 20 minutach od wypicia ostatniego piwa P. D. poinformował znajomych, że musi podjechać po paliwo na stację paliw, lecz zaraz do nich wróci.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 23-24, 193,

P. D. wsiadł na motorower z zamiarem udania się na stację paliw Faraon, znajdującą się przy ulicy (...) w P.. Po dojechaniu na miejsce mężczyzna zatankował pojazd i kierował się z powrotem do mieszkania znajomych. Kiedy P. D. około godziny 15.55 poruszając się motorowerem znalazł się w obrębie skrzyżowania ulic (...) w P. uderzył swoim pojazdem w znajdujący się przed nim i wykonujący manewr skrętu w prawo samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. D. k. 23-24, 193,

zeznania świadka B. D. k. 66-67,

zeznania świadka D. H. k. 69-70,

zeznania świadka D. Ś. k. 72,

zeznania świadka M. B. k. 33-34,

zeznania świadka P. P. (1) k. 37-38,

Na miejsce zdarzenia została wezwana załoga policji. Z uwagi na doznane przez P. D. obrażenia ciała został on przewieziony do szpitala w P. na badania. W placówce medycznej funkcjonariusze policji przebadali mężczyznę na zawartość alkoholu w organizmie przy użyciu urządzenia A. D. 7410 nr CL – (...). Przeprowadzone o godzinie 16.43 badanie wykazało stężenie 1, 11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Ponowne wykonanie badań za pomocą ww. urządzenia okazało się niemożliwe, bowiem P. D. odmówił poddania się nim, skarżąc się na ból w klatce piersiowej. Wobec powyższego personel medyczny pobrał od mężczyzny krew do dalszych badań. O godzinie 17.00 P. D. miał 2, 08 promila alkoholu we krwi.

Dowód: zeznania świadka J. O. k. 29-30,

zeznania świadka M. B. k. 33-34,

zeznania świadka P. P. (1) k. 37-38,

zeznania świadka D. C. k. 64,

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 8,

sprawozdanie z przeprowadzonych badań k. 43,

protokół pobrania krwi k. 44,

P. D. tempore criminis nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k. 179-181,

P. D. ma 37 lat. Zdobył wykształcenie podstawowe. Obecnie przebywa w zakładzie karnym. Przed osadzeniem utrzymywał się z renty chorobowej. Nie posiada większego majątku. Kawaler. Na utrzymaniu dziecko w wieku 3 lat. Wielokrotnie karany sądownie. Leczony psychiatrycznie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 23-24, 193,

karta karna k. 10- 13, 46-48

informacje z UG w P. k. 39,

dane osobopoznawcze k. 25,

Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił szczegółowo okoliczności związane ze spożywaniem przez niego alkoholu przed zdarzeniem, a także samego incydentu. Na rozprawie P. D. werbalnie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, choć przyznał się do kierowania motorowerem w stanie nietrzeźwości. Dodatkowo stwierdził, że nie wie jak mógł dmuchać w urządzenie do pomiaru stanu trzeźwości skoro karetka zabrała go do szpitala. Oskarżony zakwestionował wartość dowodową opinii sądowo – psychiatrycznej wskazując, iż w ciągu pięciu minut lekarze psychiatrzy nie są w stanie wydać rzetelnej opinii w sprawie nie zapoznając się z aktami sprawy. Po odczytaniu mu jego wyjaśnień z etapu dochodzenia podtrzymał je w całości jako prawdziwe.( k. 23-24, 193).

Przechodząc w dalszej części do oceny materiału dowodowego sprawy wskazać należy, iż sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a także opisał przebieg całego incydentu. W tym zakresie jego oświadczenia procesowe korespondowały z całokształtem materiału dowodowego sprawy, w szczególności z zeznaniami świadków D. C., P. P. (2), D. Ś., M. B., J. O., B. B. (3), D. H., a także z dokumentami w postaci protokołu i sprawozdania z badań stanu trzeźwości.

Z dużą dozą ostrożności sąd podszedł natomiast do tych jego wyjaśnień, w których stwierdził, że nie był badany A. i nie wydychał powietrza do ww. urządzenia. Zważyć należy, iż w tej części jego twierdzenia pozostawały w rażącej sprzeczności z zeznaniami świadków J. O. oraz P. P. (1), którzy przeprowadzali powyższe badanie. W ocenie sądu to, że P. D. złożył na rozprawie ww. oświadczenie mogło być następstwem jego niepamięci w zakresie tego fragmentu zajścia z jego udziałem, z uwagi na znaczny upływ czasu od dnia zdarzenia, a także warunki w jakich oskarżony był poddany temu badaniu. Nie można stracić z pola widzenia tego, że P. D. znajdował się pod znacznym wpływem działania alkoholu, ponadto w wyniku kolizji z samochodem marki V. (...) doznał obrażeń ciała, które również mogły wpłynąć na jego percepcję podczas wykonywanych z nim przez funkcjonariuszy policji czynności.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, iż jego badanie przez biegłych lekarzy psychiatrów trwało jedynie pięć minut oraz że biegli nie zapoznali się z aktami niniejszej sprawy. Przeczy temu treść ww. opinii w szczególności jej obszerność i zawarte w niej informacje, które nie mogły zostać pozyskane przez lekarzy przez tak krótki okres czasu. Analiza treści ww. dowodu nie pozostawia również wątpliwości co do tego, że lekarze zapoznali się z aktami niniejszej sprawy i posiłkowali się nimi przy konstruowaniu swoich końcowych wniosków.

Zeznania świadków D. C., P. P. (2), D. Ś., M. B., J. O., B. B. (3), D. H. zasługiwały na wiarę. B. one jasne, stanowcze, zbieżne. Analizowane wspólnie przy dodatkowym uwzględnieniu wyjaśnień samego oskarżonego, dały pełny obraz zajścia z udziałem P. D.. Jako osoby obce dla oskarżonego nie mieli interesu, by przedstawiać zdarzenia w sposób odmienny od ich faktycznego przebiegu. Z tych też względów stały się podstawą poczynionych w sprawie ustaleń.

Stan faktyczny sprawy sąd ustalił ponadto w oparciu o wszelkie dokumenty zgromadzone w przedmiotowej sprawie tj. protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwami legalizacji, sprawozdanie z badania krwi P. D., kartę karną, dane osobo poznawcze, opinię sądowo - psychiatryczną. Wyżej wymienione dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami i jako takie stały się podstawą dokonanych ustaleń.

Z tych też względów należało uznać, że oskarżony P. D. w dniu 16 lipca 2015 roku około godziny 15.55 w P. na ul. (...) X na drodze publicznej w ruchu lądowym kierował motorowerem marki B. o nr rej. (...) znajdując się stanie nietrzeźwości 1,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym wypełnił znamiona czynu z art. 178a § 1 kk.

Czyn oskarżonego ze względu na charakter naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo innych uczestników ruchu drogowego należy ocenić jako społecznie szkodliwy w stopniu wyższym od znikomego. Oceniając stopień społecznej szkodliwości tego czynu sąd wziął po uwagę również wysokość stanu nietrzeźwości oskarżonego, poruszał się po drodze publicznej, na której odbywał się ruch innych pojazdów, że oskarżony swoim zachowaniem doprowadził dodatkowo do kolizji drogowej.

Z uwagi na to, iż oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona przestępstwa zagrożonego karą przez ustawę karną obowiązującą w czasie jego popełnienia, a jednocześnie w sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności które by wyłączyły odpowiedzialność karną oskarżonego, który rozumiejąc znaczenie podejmowanych działań, miał niczym nie zakłóconą możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, lecz tego nie uczynił – Sąd uznał P. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wymierzając oskarżonemu P. D. karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 §1 kk. Powyższe okoliczności uzasadniały wymierzenie kary pozbawienia wolności w orzeczonym rozmiarze, która w ocenie Sądu będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego i współmierna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a także osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec skazanego i zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Z tych względów orzeczono jak w pkt I wyroku.

Przy miarkowaniu P. D. kary sąd uwzględnił zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące. Na niekorzyść uwzględnił znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego, rodzaj drogi po której się poruszał, prowadzenie pojazdu w godzinach szczytu, po jednej z najbardziej ruchliwych ulic miasta P., dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego, dopuszczenie się kolejnego przestępstwa w okresie próby. Na korzyść z kolei przyjęto okoliczność, iż oskarżony przyznał się do popełnienia powyższego czynu, tym niemniej faktu tej nie można przeceniać z uwagi na to, iż wina i sprawstwo oskarżonego co do popełnienia przypisanego mu czynu wynikały z całokształtu materiału dowodowego sprawy.

Sąd uznał, iż oskarżony nie zasługuje na dobrodziejstwo wymierzenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Tego rodzaju środek probacyjny ma zapobiegać przede wszystkim powrotowi skazanego do przestępstwa o czym w przypadku P. D. nie może być mowy. Świadczy o tym wcześniejsze zachowanie oskarżonego, który niemal cyklicznie dopuszcza się przestępstw, nie zważając także na fakt, iż popełnia je w okresie próby. Nakazuje to przyjąć, iż jest on sprawcą w znacznym stopniu zdemoralizowanym wobec którego dla osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych należy stosować środki oddziaływania w warunkach izolacji.

Wobec okoliczności, iż oskarżony popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji będąc w stanie nietrzeźwości, Sąd w oparciu o treść art. 42 § 2 kk orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na minimalny okres 3 lat. Zakreślając okres obowiązywania zakazu sąd miał na uwadze wysokość stanu nietrzeźwości oskarżonego, porę dnia w jakiej poruszał się pojazdem, rodzaj pojazdu. Z uwagi na okoliczności, w jakich został ujawniony stan nietrzeźwości oskarżonego sąd nie znalazł podstaw do ograniczenia mu zakresu obowiązywania zakazu do określonego rodzaju pojazdów mechanicznych.

Te same argumenty legły u podstaw orzeczenia wobec oskarżonego obligatoryjnego świadczenia pieniężnego o jakim mowa w art. 43a § 2 kk, które zostało określone na minimalnym poziomie 5000 złotych.

Oskarżony obecnie przebywa w zakładzie karnym. Nie osiąga dochodów. Przed osadzeniem utrzymywał się z renty chorobowej. Na utrzymaniu posiada dziecko. Z tych względów orzeczono jak w punkcie IV sentencji wyroku.